۱۲مرداد
بخشی از کتاب درباره عکاسی (سوزان سانتاگ - نشر نظر) در بیان عوامل موثر در تاثیرگذاری یک عکس :
عکس ها تا آنجا قدرت شوک آمیز خود را حفظ می کنند که چیز تازه ای را به نمایش بگذارند ومتاسفانه این آستانه تا حدی به علت نفس وفور اینگونه تصاویر رنج و دهشت ، بدون وقفه در حال بالارفتن است . و از تاثیر عکس های برگن – بلسن و داخائو میگوید :هیچ چیزی که تا آن زمان دیده بودم – چه در عکس و چه در زندگی واقعی – با آن شدت و عمق و فوریت برمن فرود نیامده بود . در واقع ، به نظرم منطقی می رسید که زندگی خودم را به دوبخش تقسیم کنم ، پیش از دیدن این عکس ها و پس از آن ، هر چند که سال ها طول کشید تا من درکی از معنی کامل آنها پیدا کنم. دیدن آنها چه سودی داشت ؟ آنها صرفا تعدادی عکس بودند- از رخدادی که به ندرت چیزی در مورد آن شنیده بودم و هیچ تاثیری در آن نمیتوانستم برجا بگذارم ، تصاویر رنجی که نمیتوانستم آن را تصور کنم یا کاری برای تخفیف و تسکین اش انجام دهم .
زمانی که به آن عکس ها نگریستم ، چیزی از هم گسست . حد و مرزی پشت سر گذاشته شده بود ، و نه فقط حد و مرز دهشت ؛ به شکل جبران ناپذیری احساس اندوه و زخم خوردگی می کردم ، اما در عین حال بخشی از احساساتم به تدریج کرخت می شد ؛ چیزی از میان می رفت ؛ چیزی هنوز در من زاری میکرد.
.................................................................
نمیدونم حواسشون هست با پخش مکرر تصاویر فاجعه های این روزها دارن چیکار میکنن؟...
